رزین سختی گیر

رزین سختی گیر آنیونی و کاتیونی:

استفاده از رزین های تبادل یونی برای تصفیه آب و جداسازی آب صنعتی می تواند پیچیده باشد ، مخصوصا برای کسانی که با رزین های تبادل یونی آشنایی ندارند.

تشابه رزین سختی گیر کاتیونی و آنیونی:

رزین سختی گیر کاتیونی و آنیونی هر دو دانه های پلاستیکی کوچک ، متخلخل و پلاستیکی هستند (تقریباً با قطر 5/5 میلی متر ، که متغیر می باشد)

هر مهره رزین همچنین باید حاوی یک عدد خنثی کننده باشد که بتواند در داخل و خارج از مهره حرکت کند ،

که با یونی از بار مشابه در طول فرآیند تبادل یونی تعویض می شود (وقتی محلول آبی از روی مهره ها گذر می کند و تبادل یونی اتفاق می افتد ، از بین رفتن آلودگی نامطلوب می گردد).

تفاوت رزین سختی گیر کاتیونی و آنیونی:

تفاوت اصلی میان رزین سختی گیر کاتیون و آنیون در این هست که یکی بار مثبت (کاتیونی) و دیگری بار منفی (آنیونی) می باشد.

این سبب می شود آنها در حذف کردن انواع مختلف آلاینده ها مفید واقع شوند (که بسته به اندازه و ترکیب شیمیایی آنها نیز متفاوت خواهد بود)

دانه های رزین سختی گیر کاتیونی و آنیونی وابسته به تسهیلات و در صورت از بین بردن کامل یون های با بار مثبت و منفی ، می توانند در کنار هم (پیکر بندی بستر مخلوط) یا در عروق جداگانه (پیکر بندی بستر دو قلو) مورد کارگیری قرار گیرند.

اگرچه رزین سختی گیر آنیونی و کاتیونی دو دسته اصلی رزین های استفاده شده در تبادل یونی می باشند .

چهار نوع اصلی برای تصفیه آب استاندارد وجود دارد عبارتند از:

آنیون قوی

آنیون ضعیف

کاتیون قوی

کاتیون ضعیف

رزین سختی گیر آنیونی قوی:

رزین سختی گیر آنیونی قوی (SBA) به طور معمول برای ضد آب زدایی ، دالکالیزاسیون و ضد آب بودن و همچنین برای حذف کل کربن آلی (TOC) یا سایر ارگانیک ها بسته به نوع رزین مورد استفاده قرار می گیرند.

آنها در انواع مختلفی وجود دارند ، که هر یک مجموعه ای از مزایا و محدودیت های منحصر به فرد را ارائه می دهند ، اما به صورت کلی ، رزین های SBA به اندازه کافی قوی اند که اسیدهای قوی و ضعیف را حذف کنند (مانند اسیدهای کربنیک و سیلیسیک).

رزین سختی گیرآنیونی ضعیف:

رزین سختی گیر آنیونی ضعیف (WBA) اغلب با واحدهای SBA برای کاربرد های ضد زدایی زوج می شوند چون تنها آنیون های مرتبط با اسیدهای قوی تر (همچون کلرید و سولفات) را حذف می کنند ولی اسیدهای ضعیف را حذف نمی کنند (مثل دی اکسید کربن و سیلیس).

این می تواند برای تسهیلاتی که مایل به از بین بردن اسیدهای قوی تر هستند در حالی که ضعیف تر را حذف می کنند ، سودمند باشد ، اما معمولاً WBA و SBA معمولاً به صورت مشترک برای تکمیل یک عملیات تخریب زدایی کامل تر مورد استفاده قرار می گیرند.

رزین سختی گیر کاتیونی قوی:

رزین سختی گیر کاتیونی قوی (SAC) از جمله رزین های می باشند که پر مصرف هستند ، مخصوصا برای استفاده های نرم کننده ، چون در حذف کامل یون های سختی مثل منیزیم (Mg +) یا کلسیم (Ca2 +) موثر می باشند.

انواع خاصی از رزین های SAC همچنین برای برنامه هایی که خواستار حذف باریم و رادیوم از آب آشامیدنی یا جریان های دیگر هستند ، توسعه داده شده می باشند.

رزین های SAC توسط اکسیدان ها آسیب می بینند و به وسیله آهن یا منگنز ساخته می شوند ، بنابراین باید مراقب باشید تا در معرض رزین در برابر این مواد قرار نگیرد.

رزین سختی گیر کاتیونی ضعیف:

رزین سختی گیر کاتیونی ضعیف (WAC) کاتیون های مرتبط با قلیایی (سختی موقت) را از بین می برند و برای استفاده های ضد زدایی و دیالیزاسیون استفاده می شوند.

علاوه بر این ، رزین های WAC تمایل به مقاومت در مقابل اکسیداسیون نسبتاً بالا و دوام مکانیکی دارند و آنها را برای انتخاب جریانی که دارای اکسیدان هایی مثل پراکسید هیدروژن و کلر می باشند ، انتخاب مناسبی می کنند.